Πανηγυρίζει την 8η Σεπτεμβρίου (Το Γενέθλιον της Θεοτόκου)
και την Τρίτη της Διακαινησίμου
Διεύθυνσις: 8620 Σαλαμιού
Τηλέφωνον: 26442391
Τηλεμοιότυπον (fax): 26442944
Ηλεκτρονικόν Ταχυδρομείον (E-mail): [email protected]
Προϊσταμένη: Μοναχή Αγάθη.
Εφημέριος: Από την Ιερά Μητρόπολη Πάφου
ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ
ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΩΡΑΡΙΟ
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 9:00 π.μ-12:45 μ.μ 4:00 μ.μ-5:30 μ.μ.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6:30 π.μ.-12:45μ.μ 2:30μ.μ.-6:00 μ.μ.
ΘΕΡΙΝΟ ΩΡΑΡΙΟ
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 9:00 π.μ-12:45 μ.μ 4:00 μ.μ-6:30 μ.μ.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6:30 π.μ.-12:45μ.μ 2:30μ.μ.- 7:00 μ.μ.
Πώς να μας βρείτε στο (Find us on) google maps
Δείτε την ομιλία της γερόντισσας Αγάθης στην ενθρόνισή της
καθώς και την προσφώνηση του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου κατά την ενθρόνιση
Σύντομη Ιστορία της Μονής. (Μοναχής Αγάθης)
Ένα χιλιόμετρο νοτιοανατολικά του χωριού Σαλαμιού βρίσκεται η ιερά Μονή της Παναγίας Ελεούσης, της πρόσφατα επονομαζόμενης Σαλαμιώτισσας.
Το μικρό αλλά ωραίο εκκλησάκι είναι το μόνο κτίσμα που απέμεινε από την παλαιά Μονή, η οποία έκλεισε κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας, αφού μετά την επανάσταση του 1821 οι τουρκικές αρχές δεν επέτρεψαν σε νέους μοναχούς να μονάσουν, αυξάνοντας συγχρόνως και τη φορολογία όλων των Μονών, το λεγόμενο «χαράτσι».
Η ιστορία της Μονής είναι σχεδόν άγνωστη. Τα λίγα όμως υπάρχοντα στοιχεία μαρτυρούν την ύπαρξη της Μονής τουλάχιστον από τις αρχές του 16ου αιώνα.
Ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός αναφέρει ότι το 1788 το Μοναστήρι ανήκε διοικητικά στη Μητρόπολη Πάφου. Το 1805 καταγράφονται ως περιουσιακά στοιχεία της Μονής μεταξύ άλλων και «… χωράφια καφίκια 284 και ελαίαι 80…». Το 1866 καταγράφτηκαν 98 στρέμματα γης και 53 ελαιόδεντρα.
Παλαιότερη αναφορά για την ύπαρξη της Μονής υπάρχει σε Οθωμανικό έγγραφο που φέρει την υπογραφή του Καδή Mohamud και τη σφραγίδα του Ναΐπη Mehmed Hussein που διορίζει τον Παπά – Παρθένιο από το Μοναστήρι της Σαλαμιούς, κατά το έτος 1656, ως κηδεμόνα και διαχειριστή της περιουσίας κάποιου Φιλίππου, που πέθανε αφήνοντας μικρό ορφανό. Αναμφίβολα το μικρό εκκλησάκι που υπάρχει σήμερα και που είναι κτίσμα του 16ου αιώνα (πιθανώς το 1550 μ.Χ.) ήταν το καθολικό, ίσως και δευτερεύων ναός της Μονής.
Η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Σαλαμιώτισσας χρονολογείται από τις αρχές του 13ου αιώνα και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να υπήρχε η Μονή από τον 13ο αιώνα. Άλλωστε ο 11ος και 12ος αιώνας θεωρούνται ως οι αιώνες κατά τούς οποίους υπήρξε μεγάλη άνθηση της μοναχικής ζωής στην Κύπρο, αφού με την οριστική ανάκτησή της από τούς Βυζαντινούς, ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β ὁ Βουλγαροκτόνος επέτρεψε την ίδρυση νέων Μοναστηριών και την αφιέρωση κτηματικής περιουσίας στα ήδη υπάρχοντα.
Ο μεγάλος ξύλινος σταυρός που ανήκει στα ιερά κειμήλια της Μονής έχει δυσανάλογο μέγεθος για το μικρό εκκλησάκι και οι σκαλιστές πέτρες που ανευρέθησαν κατά τις τελευταίες ανασκαφές, οι οποίες σχηματίζουν αψίδα, μας ωθούν στο να πιστεύουμε ότι ίσως να υπήρχε μεγαλύτερος Ναός με πλουσιότερο διάκοσμο από τον εναπομείναντα έως σήμερα.
Σε κώδικα της Μητρόπολης Πάφου αναφέρεται ότι ο τελευταίος μοναχός κοιμήθηκε μεταξύ των ετών 1825 και 1830. Ο μοναχός αυτός υπήρξε προηγουμένως έγγαμος ιερέας, ο οποίος αφιερώθηκε στη μοναχική ζωή μετά την κοίμηση της πρεσβυτέρας του. Ως διάκονος αφιέρωσε στη Μονή εικόνα της Θεομήτορος κατά το έτος 1808 (εικόνα τέμπλου). Ο ιερέας αυτός καταγόταν από τη Σαλαμιού και οι απόγονοί του, «η οικογένεια των παπάδων», φθάνουν μέχρι και των ημερών μας, με συνεχόμενη την παράδοση της ιεροσύνης.
Μετά το θάνατο του μοναχού η παλαιά αίγλη της Μονής αρχίζει σιγά – σιγά να χάνεται, για να σβύσει σχεδόν οριστικά στις αρχές του 20ου αιώνα, σε χρόνια δύσκολα για τούς κατοίκους της Σαλαμιούς, οι οποίοι για να μπορέσουν να τελειώσουν την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας του χωριού τους πήραν πέτρες από το ερειπωμένο Μοναστήρι. Γι’ αυτό το μόνο υπάρχον κτίσμα είναι το εκκλησάκι, σφραγίδα της παλαιάς Μονής της Παναγίας της Ελεούσης.
Όμως φαίνεται πως η Κυρία και Έφορος της Μονής, η Υπεραγία Θεοτόκος, ήθελε, έστω και μετά από 170 χρόνια, να επανοικοδομηθεί η Μονή και να τοποθετηθούν στο εικονοστάσι της οι περίφημες και ανεκτίμητης αξίας εικόνες της. Παρά τις καταστροφές από σεισμούς και τις πυρκαγιές που έτυχαν, οι εικόνες αυτές διαφυλάχθηκαν, ως εκ θαύματος, μέχρι σήμερα.
Με τις ευλογίες του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου κ. Χρυσοστόμου του Β καί την πνευματική καθοδήγηση του Ηγουμένου της Παναγίας της Τροοδίτισσας, στις 8 Σεπτεμβρίου 1996 εγκαταστάθηκε η πρώτη μοναχή, η αδελφή Αγάθη, σε πρόχειρα καταλύματα και μια καινούρια σελίδα άνοιξε στην ιστορία της Μονής, που από ανδρική μετατράπηκε σε γυναικεία. Οι εργασίες ανοικοδόμησης άρχισαν το Σεπτέμβριο του 1999. Επίσημα ο θεμέλιος λίθος κατετέθη την Τρίτη της Διακαινησίμου του 2000 από τον Μητροπολίτη Πάφου Χρυσόστομο. Σήμερα τελείωσε μια πτέρυγα της Μονής, τα εγκαίνια της οποίας έγιναν στις 27 Οκτωβρίου 2002.
Κειμήλια της Μονής.
Αναμφίβολα το μεγαλύτερο κειμήλιο της Μονής είναι η χαριτόβρυτος και θαυματουργός εικόνα της Παναγίας Σαλαμιωτίσσης που ανάγεται στις αρχές του 13ου αιώνα και είναι τύπου Κυκκώτισσας, αλλά αριστεροκρατούσα.
Εξίσου σημαντικές θεωρούνται οι εικόνες του Χριστού και του Προδρόμου οι οποίες χρονολογούνται στο πρώτο ήμισυ του 16ου αιώνα και αποδίδονται στο μεγάλο αγιογράφο Ιωσήφ Χούρη.
Κι ο μεγάλος ξύλινος Σταυρός των αρχών του 16ου αιώνα, καθώς και τα Βημόθυρα είναι σημαντικά κειμήλια της Μονής. Το ίδιο σημαντικά κειμήλια είναι μια δεύτερη εικόνα του Χριστού, πιθανώς έργο Τίτου του Χαρτοφύλακος, μαζί με δύο μακρόστενες εικόνες της Παναγίας και του Προδρόμου σε στάση δεήσεως.
Σήμερα στο Μοναστήρι κάθε Κυριακή και κατά τις μεγάλες εορτές γίνεται Θεία Λειτουργία.Στη Μονή κατασκευάζονται χρυσοκέντητα άμφια και καλύμματα Αγίας Τράπεζας.
Για εκτενέστερη ιστορία της Μονής μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο αυτό,στα ελληνικά ή στα αγγλικά, από το βιβλιοπωλείο της Μονής.
