Επικοινωνία

Ομιλία της ηγουμένης Αγάθης στην ενθρόνισή της

” Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες· ἐὰν μὴ Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων (ψαλ.126).”

Πανιερώτατε Μητροπολίτα και σεπτέ Ποιμενάρχα της καθ’ ημάς Μητροπόλεως Πάφου κ.κ. Γεώργιε,
Θεοφιλέστατε Επίσκοπε Χύτρων κ.κ. Λεόντιε
Άγιοι πατέρες και ηγούμενοι των Ιερών Μονών,
Πανοσιολογιώτατοι Αρχιμανδρίτες,
Σεβαστές Γερόντισσες και Ηγουμένες των Ιερών Μονών,
Σεπτόν Ιερατείον,
Έντιμη κα. Έπαρχε και εκλεκτοί προσκεκλημένοι
Αγαπημένοι εν Χριστώ αδελφές και αδελφοί,
Ευλογημένοι Χριστιανοί,

Το μεγάλο αυτό θαύμα που εδώ και 24 συναπτά έτη ο καθένας από εμάς βιώνει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο δια της επανοικοδομήσεως της Πάλαι ποτέ ανδρώας Μονής και νύν γυναικείας επιβεβαιώνει τους στίχους του Ιερού ψαλτηρίου

“ Ἐὰν μὴ Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες·”

Ναι , εάν ο Κύριος ο Θεός μας δεν ήθελε να οικοδομηθεί και να αναστηθεί από το μηδέν αυτό το μοναστήρι εις μάτην θα κοπιάζαμε.

Και συνεχίζει ο ψαλμωδός «Και απέκρυψα ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψα αυτά νηπίοις…». Έτσι αξίωσε εμέ, το πνευματικό νήπιον και αδύνατον πλάσμα να γίνω συνεργός και κτήτορας της Ιεράς ταύτης Μονής, αξιώνοντας σήμερον την εμήν ταπεινότητα να ανεβεί στον θρόνο της πρώτης Ηγουμένης στη Γυναικεία πλέον Μονή της Παναγίας Σαλαμιωτίσσης.

Εύχεσθε όπως ο Θεός μου δώσει σύνεση, αγάπη και ταπείνωση ώστε να διαποιμάνω θεάρεστα το μικρό ποίμνιο που μου ενεπιστεύθη ο Κύριος μας. Γνωρίζω ότι χρέος μου δεν είναι μόνο η ανασύσταση και ανοικοδόμηση της Μονής αλλά και η διαμόρφωση των ψυχών που θα μου εμπιστευθεί ο Πανάγαθος Θεός. Χρέος μου να διδάξω πρώτα δια της δικής μου βιωτής και μετά δια νουθεσίας την μετάνοια, την υπακοή, την προσευχή και τέλος την αγάπη και τον Θείον έρωτα, έτσι ώστε να “μορφωθεί“ Χριστός στις ψυχές των αδελφών.

Σαν αυτές τις μέρες το 1996 ο Θεός οδήγησε τα βήματά μου στον Ιερό αυτό χώρο. Το μόνο κτίσμα, το Ιερό αυτό εκκλησάκι που ανάγεται στον 16ο αιώνα και που τότε, σε τίποτε δεν θύμιζε την παλαιά αίγλη του αρχαίου Μοναστηριού.

Ο ναός σχεδόν ερειπωμένος, στο προαύλιο χώμα, πέτρες, φύλλα, σκουπίδια ακόμη και διάφορα τρωκτικά. Αυτή ήταν η πρώτη εξωτερική εικόνα που αντίκρυσα. Όμως , η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η Έφορος της Ιεράς αυτής Μονής Κυρία Θεοτόκος που ήδη είχαν χαράξει τη νέα πορεία της Μονής, έδωσαν στη ψυχή μου μια άλλη εικόνα. Την εικόνα της Χάριτος, της πνευματικής ευωδίας, της αίσθησης και παρουσίας του Θεού και όλων των Αγίων Πατέρων που μόνασαν και έζησαν σε τούτο τον Αγιασμένο χώρο. Η Χαριτόβρυτος και Κτητορική εικόνα της Παναγίας μας, που ανάγεται στις αρχές του 13ου αιώνα , καθώς επίσης και όλες οι άλλες αρχαίες εικόνες της Μονής σαγήνευσαν τόσο πολύ την ψυχή μου που όσα προβλήματα και δυσκολίες και εάν διέβλεπα να υπάρχουν για την επανοικοδόμηση αυτής της Μονής δεν ήσαν ικανά να εμποδίσουν την εδώ παραμονή μου.

Έβλεπα το χέρι του Θεού να καθοδηγεί κάθε μου βήμα, κάθε μου σκέψη προς όφελος του Μοναστηριού.

Πολύ δύσκολα τα πρώτα χρόνια. Με πολύ πόνο, κόπο και δάκρυα. Όμως, μέσα από τις μυλόπετρες των πειρασμών και των θλίψεων, η Χάρις του Θεού δεν άφηνε την ψυχή μου να συνθλιβεί αλλά μου έδινε κουράγιο και δύναμη να συνεχίσω το έργο που η ίδια η Θεοτόκος μας το είχε αναλάβει.

Με τις ευχές του Πνευματικού μας πατέρα, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Αθανασίου, Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης, συστήνεται ερανική επιτροπή από ευσεβείς ανθρώπους, φίλους του Μοναστηριού που με ζήλο και φιλότιμο ξεκινούν να μαζέψουν τα πρώτα χρήματα για την επανοικοδόμηση της Μονής. Όμως η Παναγία έδειξε ακόμη μια φορά ότι το έργο είναι δικό Της, και πρωτοστατεί στην εξεύρεση των χρημάτων. Με την περιοδεία της Εικόνας Της σε διάφορες εκκλησίες σε όλες τις επαρχίες της Κύπρου, μαζεύτηκε μέσα από θαυμαστά γεγονότα ένα αξιόλογο ποσό, ώστε να κτιστεί η πρώτη τριώροφη πτέρυγα στη βόρεια πλευρά. Συγχρόνως η Παναγία μας ανταποκρινόταν άμεσα στις αιτήσεις και προσευχές όλων όσοι προσέφεραν τη μικρή ή μεγάλη εισφορά τους.

Έτσι αυτή την περίοδο τόσο η επιτροπή όσο και η ταπεινότης μου γίναμε μάρτυρες πολλών θαυμάτων που η Χάρις της Παναγίας μας επιτελούσε.

Ο κόπος όλων, όμως ,επιβραβεύεται την 27η Οκτωβρίου του 2002 όταν έγιναν τα επίσημα Θυρανοίξια της Μονής από τον τότε Μητροπολίτη Πάφου κ.κ. Χρυσόστομο Β΄ και νυν Αρχιεπίσκοπο Κύπρου με την ευγενική παρουσία του Υπουργού Εσωτερικών κυρίου Ανδρέα Παναγιώτου ως εκπροσώπου της Κυπριακής Κυβέρνησης. Στην εύσημο ημέρα αυτή έγινε και η Ιστορική Επάνοδος των Αρχαίων εικόνων..

Ένα χρόνο αργότερα, το 2003, στην πρώτη επέτειο αυτής της μεγάλης και Ιστορικής ημέρας γίνεται ένα άλλο σημαντικό γεγονός τόσο για μένα προσωπικά όσο και για την πνευματική εξέλιξη του Μοναστηριού. Μετά από 22 χρόνια ρασοφορίας αξιώνομαι να λάβω το Μέγα και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών, να μνηστευθώ τον Νυμφίο Χριστό που παιδιόθεν επόθησα και ελάτρευσα.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Θεός «επέβλεψε επί την προσευχή μου» και έστειλε «αγγέλους» να διακονήσουν και να γίνουν συνεργοί και συνκτήτορες μαζί μου στο μεγάλο έργο που μου είχε ανατεθεί. Η είσοδος των δύο αδελφών Θεοφανούς και Παναρέτης ήταν βάλσαμο στην ταλαιπωρημένη από κόπους, θλίψεις και πειρασμούς ψυχή μου. Έτσι δημιουργείται και ο πρώτος μοναστικός πυρήνας.

«ὅπου εἰσί δύο ἤ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» ( Ματθ 18, 20. Ματθ . 18, 19-20) .

Ο κόπος, ο μόχθος και η σωματική κούραση μαζί με τα πνευματικά καθήκοντα ήταν η καθημερινή ενασχόλησή μας για να μπορέσουμε με τη βοήθεια του Θεού να τελειώσουμε και τη Δυτική πτέρυγα, η οποία συν Θεώ ολοκληρώθηκε το 2016. Έτσι έδωσε στην αδελφότητα ανακούφιση και δύναμη να συνεχίσει τον πνευματικό αγώνα με προσευχή και υπακοή. Σύντομα ευελπιστούμε ότι θα ξεκινήσει με τις αγίες ευχές σας το επόμενο στάδιο οικοδομήσεως που περιλαμβάνει την Πύλη και την περίφραξη της Μονής .

Όλο αυτό το έργο που σήμερα πολλοί προσκυνητές θαυμάζουν και χαίρονται έγινε γιατί το θέλησε ο Κύριος και Θεός ημών Ιησούς Χριστός και η Ένδοξος Αυτού μητέρα , η τα δευτερία της Αγίας Τριάδας κατέχουσα. Όμως ,ας μου συγχωρηθεί να πω ότι έγινε και για έναν ακόμη λόγο. Έγινε γιατί κάποιοι απλοί άνθρωποι και ταπεινοί αγάπησαν το έργο αυτό, πίστεψαν σ’ αυτό το έργο, οραματίστηκαν αυτό το έργο. Αυτοί οι λίγοι άνθρωποι μετέδωσαν την αγάπη αυτή στα παιδιά τους, στα εγγόνια τους, στους συγγενείς και φίλους τους. Έτσι η αγάπη μεγάλωσε, πλήθυνε και αγκάλιασε τη Μονή μας. Η αγάπη αυτών των ανθρώπων μας έδωσε το κουράγιο να σταθούμε εδώ, να αγωνιστούμε και να αξιωθούμε να δούμε αυτό το θαύμα της επανοικοδομήσεως της Ιεράς Αυτής Μονής.

Σ’ αυτούς λοιπόν τους ανθρώπους που μας στήριξαν ηθικά στα πρώτα μας βήματα, με πρωτοπόρους τους Μακαριστούς πατέρες Χριστόδουλο Θεοφάνους και Χριστόδουλο Παπαδόπουλο οφείλουμε άπειρον ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες. Ευχόμεθα όσοι μεν απεβίωσαν αιωνία τους η μνήμη και καλό παράδεισο να έχουν και όσοι βρίσκονται εν ζωή ο Θεός να τους χαρίζει κάθε ευλογία Του.

Όμως, εξίσου, ευχαριστίες πρέπει να εκφράσουμε και στους ανθρώπους που μας πολέμησαν, διότι σ’ αυτή την περίπτωση από τη μια μας διαβεβαίωναν ότι ο δρόμος που βαδίζουμε είναι ο στενός και τεθλιμμένος και ως γνήσια τέκνα του Θεού «Ει Αυτόν εδίωξαν και υμάς διώξουσιν»(Ιωανν.15) και από την άλλη άθελά τους μας υποχρέωσαν να εντείνουμε τις προσευχές μας. Υποχρεώθηκε η ψυχή μου να ταπεινωθεί, να γονατίσει, να κλάψει να παρακαλέσει ενώπιον του Εσταυρωμένου Νυμφίου και τέλος , να ζητήσει το έλεός Του. Χάριν αυτών των ανθρώπων η ψυχή μου βίωσε την κατά δωρεάν Χάριν του Κυρίου μας.

Ευχαριστούμε θερμά όσους είτε από το υστέρημά τους είτε από το περίσσευμά τους προσέφεραν ή θα προσφέρουν οικονομική ή άλλου είδους βοήθεια δια την αποπεράτωση της Μονής . Ο Θεός να τους ευλογεί και να τους το ανταποδώσει στην Ουράνια Βασιλεία Του

Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη οφείλω στους κατά σάρκα γονείς μου που μου προσέφεραν μαζί με το ζην την ορθόδοξη πίστη και με στήριξαν στα πρώτα χρόνια της εδώ παραμονής μου. Αυτή την στιγμή θα χαίρονται από τους ουρανούς. Αιωνία τους η μνήμη. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή τους.

Ευχαριστώ θερμά τη Γερόντισσά μου Χριστοφόρα Μοναχή η οποία μου μεταλαμπάδευσε τον Ορθόδοξο Μοναχισμό με την αυστηρή, αλλά ορθή πνευματική της καθοδήγηση και με εισήγαγε εις το καταπέτασμα της Μοναχικής ζωής , εξασφαλίζοντας στην ψυχή μου τα απαραίτητα εφόδια τα οποία με στήριξαν στη μετέπειτα Μοναχική μου πορεία.

Θερμές ευχαριστίες και ευγνωμοσύνη εκφράζω και στον Μακαριστό Γέροντά μου Εφραίμ Αριζονίτη που ως ο πρώτος πνευματικός μου Πατέρας στη μοναχική

πολιτεία, στερέωσε την ψυχή μου με τα πνευματικά εντρυφήματα του Θείου Λόγου . Οι ευχές του θα είναι για μας η «περικεφαλαία του Σωτηρίου» κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος .

Ευχαριστώ ιδιαιτέρως και τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Γέροντα Φίλιππο Αβρααμίδη, κτήτορα της Ιεράς Μονής Αγίου Παντελεήμονος Χρυσοκάστρου, καθώς επίσης και την Ηγουμένη της ιδίας Μονής Λυδία Μοναχή που με στήριξαν και ανέλαβαν την Μοναχική μου κουρά. Από την ίδια αδελφότητα ευχαριστώ πολύ την αδελφή Μακρίνα, η οποία παιδιόθεν ήταν για μένα φίλη, αδελφή αλλά και συνοδοιπόρος στον πνευματικό μου αγώνα.

Ιδιαίτερη ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες εκφράζουμε στον Πνευματικό μας πατέρα Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Αθανάσιο, Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης ο οποίος κρατά στους ώμους του το βάρος των πολλών αμαρτιών μας και μας βοηθά στην πνευματική άνοδο και ένωσή μας με τον Θεάνθρωπο Ιησού μας.

Ευχαριστώ τους Ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Πάφου που στηρίζουν την Μονή μας είτε με τις Θείες Λειτουργίες που επιτελούν στη Μονή, είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε τον εφημέριο της Μονής μας πατέρα Ανδρέα Κούλουμο ο οποίος για πολλά συναπτά έτη εξυπηρετεί τη Μονή.

Ευχαριστούμε τους ιεροψάλτες που μας εύφραναν με την ψαλτική τους τέχνη αλλά και όσους κοπίασαν σωματικά ή συνεισέφεραν οικονομικά δια την τελετήν αυτή.

Ευχαριστούμε τον Πανιερωτατο Μητροπολίτη Κιτίου κ. Νεκτάριο για την ιδιαίτερη αγάπη και το ενδιαφέρον που επιδεικνύει για τη Μονή μας, και τώρα ως Μητροπολίτης Κιτίου αλλά και στο παρελθόν ως Χωρεπίσκοπος Αρσινόης.

Τέλος, ευχαριστούμε ιδιαιτέρως και εκ βάθους καρδίας εσάς Πανιερώτατε, τον Μητροπολίτη μας και σεπτό Ποιμενάρχη και Πνευματικό μας Πατέρα που με πατρική αγάπη περιβάλλετε τη Μονή μας. Σκύβετε ταπεινά και ακούτε κάθε πόνο, πρόβλημα ή κάθε ανησυχία μας. Μας στηρίζετε, μάς βοηθάτε άμεσα σε κάθε εμπόδιο το οποίο αντιμετωπίζει η Μονή, μας συμβουλεύετε αλλά και μας πονάτε. Γι’ αυτό και εσείς εύλογα παίρνετε το δικό σας μερίδιο ως κτήτορας της Ιεράς Ταύτης Μονής. Είμαστε πεπεισμένες ότι θα συνεχίσετε να είστε πάντα δίπλα μας.

Εξαιτούμεθα τις Αρχιερατικές σας ευχές για την πνευματική άνοδο της αδελφότητος αλλά και δια την ιδική μου πορεία και ευθύνη, να ανταποκριθώ στα καθήκοντα της Ηγουμένης με σύνεση, ταπείνωση και υπακοή στο θέλημα του Θεού.

Εύχεσθε όπως εν ημέρα κρίσεως να μην κατακριθούμε σαν τις μωρές παρθένες αλλά έχοντες στα αγγεία των ψυχών μας το άνωθεν έλεος, δηλαδή την Χάριν Του Παναγίου Πνεύματος να εισέλθουμε στον Θείο Νυμφώνα Του, και να απολαύσουμε τον μυστικό γάμο με τον Νυμφίο Χριστό.

Αμήν.
Γένοιτο.

Δείτε περισσότερα για την Ιερά Μονή Παναγίας Σαλαμιωτίσσης