Χειροτονιτήριος ομιλία κατά την εις Διάκονον Χειροτονία
την 2αν Αυγούστου 2008
Σεβασμιώτατε πάτερ καί Δέσποτα, Ευλογώ, υμνώ και δοξάζω τό πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος δι’ όσα ή άπειρος Αυτού εύσπλαγχνία εργάζεται εις έμέ τον πτωχόν και πένητα περί τα πνευματικά δούλον του. Ό παιδικός μου πόθος, ή φλόγα πού σταδιακά φούντωνε μέσα μου της ολοκληρωτικής αφιέρωσης στον ελαφρό ζυγό τού Χριστού και της διακονίας είς τό άγιον θυσιαστήριον γίνεται σήμερα πραγματικότης, είναι πλέον ένα γεγονός γιά τήν υπόλοιπη μου ζωή.
Μεγαλωμένος μέσα στήν άπλή ζωή ενός μικρού χωριού και ζώντας τήν λειτουργική ζωή μέσα στο ναό τού Αποστόλου Τυχικού μοναδικού έξ όσων γνωρίζω στή Κύπρο, εξαιρέσει τών ερειπίων μεγάλης Βασιλικής έπ ονόματι του στήν Αγία Φύλαξη τής Λεμεσού, αγάπησα τον Άγιο, τον Αποστολικό βίο και είμαι ιδιαίτερα ευτυχής γιατί σ αυτήν τήν αγία ήμερα και ώρα καταξιώνομαι και τού ονόματος του. Δεν είναι τυχαίο πιστεύω, έξ’ άλλου δεν υπάρχει τίποτα στην ζωή μας άπρονόητο άπό την μεγάλη βουλή τού Παναγάθου Θεού τό ότι γεννήθηκα τήν ήμερα κατά τήν όποια ή εκκλησία μας τιμά και γεραίρει ψαλμοίς και ύμνοις τήν Ίεράν Αυτού μνήμην.
Γνωρίζω Σεβασμιώτατε, ότι ή ίερωσύνη τών άμέμπτων εστί και τό νά ομιλή κάποιος γί’ αυτήν είναι και τολμηρόν και επικίνδυνον. Προχωρώ έχοντας τήν εμπιστοσύνη μού στη φιλανθρωπία τού Αγίου Θεού άλλά και στήν δική σας πατρική αγάπη και στοργή. Δεν ξεχνώ Σεβασμιώτατε τήν αγάπη και τήν ειλικρινή σας διάθεση να με βοηθήσατε νά εισαχθώ στην Ιερατική Σχολή όταν σας πρωτογνώρισα μαζύ μέ τον πατέρα μου στην Μητρόπολη μας ώς Χωρεπίσκοπος τότε Αρσινόης. Πιστεύω ότι και στο μέλλον θα αντιμετωπίζετε τις ελλείψεις και αδυναμίες μου μέ τήν ίδια αγάπη. Από μέρους μου «όση μοι δύναμις» θα προσπαθώ νά ανταποκριθώ στα καθήκοντα και στις υποχρεώσεις μου και ενώπιον Θεού και ενώπιον ανθρώπων.
Τελειώνοντας αισθάνομαι τήν ανάγκη νά ευχαριστήσω τους αγαπητούς μου γονείς και τά αδέλφια μου οί όποιοι μέ κατανόηση και χαρά δέχτηκαν τήν άποφασή μου νά υπηρετήσω άπό τό θυσιαστήριο τήν Αγίαν μας Έκκλησίαν, τους κατά καιρούς πνευματικούς μου Πατέρες οί όποιοι ώς γνήσιοι ποιμένες μέ καθοδήγησαν στήν κατά Θεόν ζωήν και όλους τους έν Χω αδελφούς οί όποιοι παρευρίσκονται σήμερα στον ιερο τούτο χώρο και ενώνουν τις προσευχές των για την εξ ύψους βοήθειαν. Τέλος και όλως ιδιαιτέρως ευχαριστώ Υμάς Πανιερώτατε για όσα μού προσφέρατε. Εύχεσθε για τήν κατά Θεόν προκοπή μου και νά χαρίση και εις εμέ ό Κύριος άνεπίληπτη τήν διακονία μου ούτως ώστε νά δοξάζητε τό μεγαλοπρεπές Όνομα τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, πρεσβείαις τής πανυπερευλογημένης Θεοτόκου τού Αγίου μεγάλου Αποστόλου και Ίεράρχου Τυχικού και πάντων τών Αγίων. Αμήν.